بررسی رشد جسمی کودکان کارکنان اقماری و غیر اقماری شرکت ملی حفاری ایران در شهرستان اهواز

مقدمه: والدین نخستین تامین کننده نیازهای روانی و جسمانی کودک می باشد و نقش پدر در تامین این نیازها شناخته شده است. عدم حضور پدر به صورت متناوب (کار اقماری) نه تنها بر همسران بلکه بر روی فرزندان آنها نیز تأثیر می گذارد. هدف پژوهش حاضر مقایسه وضعیت رشد جسمی فرزندان خانواده های اقماری در مقایسه با غیراقماری شرکت ملی حفاری ایران می باشد. روش: نوع پژوهش کوهورت تاریخی (هم گروهی گذشته نگر) بود. 80 پسر و 80 دختر دانش آموز دبستان های محل تحصیل فرزندان کارکنان شرکت ملی حفاری ایران ازراه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات ترازوی دیجیتالی و متر استاندارد برای اندازه گیری وزن و قد کودکان بود. اطلاعات جمع آوری شده به کمک نرم افزار spss با روش های آمار توصیفی و همچنین آزمون رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل آماری شد. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که میانگین قد، وزن و توده بدنی کودکان کارکنان اقماری به ترتیب 21/137، 74/35، 35/18 و میانگین قد و وزن و توده بدن کودکان غیراقماری 8/145، 74/43 و 25/20 بود که ازنظر آماری تفاوت معنی داری را نشان دادند. اما به دلیل وجود تفاوت سنی بین دوگروه فرزندان کارکنان اقماری و غیراقماری ممکن است تفاوت مشاهده شده در میانگین قد و وزن و توده بدن در این گروه ها به دلیل این تفاوت سنی باشد. لذا با استفاده از نمودار استاندارد کشوری وزارت بهداشت تعداد کودکان دچار تاخیر رشد در دوگروه محاسبه و مورد مقایسه قرارگرفت که نشان داد بیشترین فراوانی در گروه اقماری مربوط به کودکان با توده بدنی طبیعی (8/42 درصد) و در گروه غیراقماری مربوط به کودکان دارای اضافه وزن (5/52 درصد) بود. اما نسبت توده بدنی کودکان در گروه های اقماری و غیراقماری تفاوت معنی داری نشان نداد. درصد فراوانی کوتاهی قد در گروه اقماری 20 و در گروه غیراقماری 8/3 درصد بود که تفاوت معنی داری داشت. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر شغل اقماری (دوره ای) پدر با کاهش رشد قدی کودکان ارتباط دارد اما این ارتباط برای شاخص توده بدنی معنی دار نبود.